Tanrıya iftira

deli kahkahalar fışkırdı azgın boğazımdan

ama hiç kimse çaba sarf etmedi

anlamak için beni

pes etmedim

sabrettim

günlerce sakalımı sıvazladım ıslak parmaklarımla

gene de hiç kimseyi o ilk ayet gibi etkilemedi yazdıklarım

ve kıskanç dilleriyle ergen dediler kelimelerime

oysa  saçları çoktan yaşlanmıştı günahlarımın

farkındaydım

çünkü sûratımda babamın avuç izleri gizleniyordu

işte tanrının tam da bu yüzden anlamaya ihtiyacı vardı

beni

taraklı ağrılarım ağır geliyor sözlerime

pişmanlık kan boyu

haykıramıyorum

tanrıyı bu kadar utandıracak ne yaptım

neden elleri bu kadar uzakta tanrının

hiçbir izahı yok

evet hangi kadının göğüslerine çarptıysa ellerim

gözlerimi biraz daha kanlı gördüm

ama bu kader değil

yazgımın namussuzluğuydu bedenime

anladım ki haykırmak tanrıya karşı

aşağılanmakmış

bu yüzden sımsıkı sıktım yumruğumu

tanrının adını çekip attım dişlerimin arasından

bir daha aldanmasın diye dilimin astarı

şimdi aynı anda dudaklarımın günahı için

gümüş bir hançeri

ve çirkinliğim için

uzun saçlı bir aynayı bileyliyorum

hadi bakalım

varsın herkes iftira atsın

kimse umurumda değil

nasılsa bu günah ikimizin:

ve tanrı

ve ben

 Harun AKTAŞ