Bordo Elbiseli Bir Kadının Gece Dağınıklığı

saçlarının bulanık yanlarını araklayarak
yüzümü hırpalıyorum 
sular kalabalık ve kaba 
gözlerim alışık ve kaşlarım asık
ve de bil 
yürüdükçe  acayip bir gevşeme alıyor damarlarım
kahrımdan ölebilirim ama ölüm
boğazımdan fışkırmayı lanet sanıyor
sakın gölgeme bakıp aldandığımı sanma
sarhoş ağzınla beddua bağışlayan sensin ruhuna
eğil bağışlanmayı becer dilinin dikenlerini budayarak



velev ki şuursuz bir kaderim var kederden yana
bunu bildiğini ispatlayacak kadar şuursuz dilimin uç kısmı
kısırlaşan suların renksizliğine aldırış eden kim 
benim ben
gecenin tansiyonunu ölçerek kısmetimden arınıyorum
yüksek rakımlı ateşim
göz ardına meyilli bencilliğim
neyim varsa önüne serdim salyangozların
tuz ruhundan bu yüzden sakınıyorum peygamber torunlarını
cevabımın hadsizliği damarlarımın boyuna rastlaşmayacak kadar kibirli
çırpınışın beyhude 
aziz bir beden göster bana 
çirkinliğimi aldırabilecek annemin rahminden



gel gelelim senin  sırrın ucube
yalnızca ikimiz
sefiliz rıhtımında galata’nın
çoktan az 
azdan çok sinirliyim suya dolanan misine iplerine
raksla cebelleşiyor kulağıma aşina melodiler
bir şehir var iğfal edilmiş gözlerinde
ihanetime eşlik eden 
büyük lafsa aldır tırnaklarını 
ama irkilme 
karşımda kubbelerden fışkıran minareler
sıcak ışıkları duvara  dönüşüyor 
aramızda gevrek merdivenler
tahriş ederek yoruyor cildini kâğıtların
boğazına sardığın şalın eğriliğini hesaba katsam
köprüler hasedinden şaşı kalır
ve boynumu kalın sesimle dizginlemeyi bilebilseydim
ansızın gevelerdi  ağzım terbiyesiz
dünün rastlantılarını eşeleyerek biledim artık son
gençtim çünkü
 bilhassa çatlaklarını üç kere öperek ağzının
 hayasızca başına koymayı nimet sandım



kamburunu bir düzlüğe terk edene kadardı her kabahatim
apansız dönüştü balıkçıların azlığıyla köpükler
vaktiydi 
köşeye çeken o gölgenin 
kadehte balık ne gezer
yamuk çizgilerin sırrı dölüne eşdeğer 
arafta kalmak sebat etmekten daha şatafatlı evet
ama henüz niyetli değilim eyyamcılığa
varlığına düşkün  kibirli bir duruşum var 
sök sökebilirsen eteklerinden sebat edişimi

kasım 2015

Bozacının filleri

İştihamı kabartmıyor çekiç sesleri

tenekelerin tıngırtısı

süpürgesi çöpçülerin ve pas pas

kaldırımda bozacı hapşırıyor topal

birkaç leblebi ağzımda çiğnenmiş

 made in çorum

fillerin dişleri gümüşten

altı mikroptan  çukur

çocuğun elinde yerli bıyıklı bir adam

adamın eli bir şeyler tutmaya müsait

bir kadın ve ya bir velet

paslaşmalar göz kamaştırıyor

çivi çiviyi söker  duvardan

ama duvar nemli

bozacı yaklaşıyor ve açıyor avuçlarını

Allah versin

Allah versin

Allah verdi belasını

sırtımı kaşıyorum şemsiye benim

amelenin boynunda tuhaf bir bez

terle karışık bir ıslaklık

balkanlar artık caka satmıyor bulutlara

nasıl da sıkıyor yumruğunu kömürcüler

geçti bunlar diyorum eskidendi nalbantçılık

bozacı sırıtıyor

dişleri neden bu kadar beyaz fillerin bozacı

dilime varmıyor sormak

sırıtınca gözleri önüne düşüyor

tren gitti gidecek  

kelimeler boğazımda sıkışsa n’olur

bir şairin ipi çekiliyor vagonda

şair piç

bozacı donsuz

tutarsam ele verilecek kolundan

bozacı cellat

tırnaklarım uzun alaşağı edebilirim

bir yolu var elbet cesethaneye ulaşmanın

aramızda metinsel yolculuklar

mesafelerin kenar uzunlukları törpüleniyor

görücüye çıkarsam babamın burnu uzar

memeleri görünür annemin

itiraf edersem camlar buğulanır

kapılar kırılır nemli yerlerinden

pencereye uğramaz cadılar bir daha

elmada yarım ısırık izi

dişlerin arası milenyum

geç artık

şirk koşmak derler buna bozacı

gevrek yöresel bir ağız kandıramazsın filleri

gücümü sınamak kimin haddine

yaklaşarak bileklerimi mühürledim yamacına

e düştü yerinden

a diye sormak neymiş

yalanlar ve mesafeler

limondan arınmış ıhlamur kurusu

kıskıvrak yakalanmışçasına büzülüyor ağzımda

yan yana gelişimizi tehdit etmek  neyin nesi

bir şeyler biliyorsun bozacı fakat ne

 o bir şeyler sahiciliğini

sahiden kimdi bunlar

ve

Ekim-kasım  2015